Κόκκινο καναρίνι.

Αναμφίβολα το Λιποχρωμικό Κόκκινο καναρίνι αποτελεί την ραχοκοκαλιά των Λιποχρωμικών Καναρινιών Χρώματος…….

Σε αρκετές χώρες που εκτρέφονται ποιοτικές ποικιλίες καναρινιών, όπως στο Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Γερμανία και την Ιταλία, τα λιποχρωμικά κόκκινα καναρίνια είναι από τις μοναδικές κατηγορίες Καναρινιών Χρώματος που μπορούν να διαγωνισθούν μόνα τους κυρίως σε τοπικές εκθέσεις επίδειξης καναρινιών χρώματος.
Από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα κι αφού εκδόθηκε η εργασία του Μέντελ με τις αρχές της κληρονομικότητας, πολλοί εκτροφείς – γενετιστές άρχισαν να τις υλοποιούν πειραματιζόμενοι πάνω στα καναρίνια.Το 1914 ο Μάρτιν στη Γερμανία είχε ένα φίλο που ζευγάρωνε καναρίνια με κόκκινους σπίνους της Βενεζουέλας. Αυτός πωλούσε τα αρσενικά υβρίδια και τα θηλυκά τα έδιωχνε, καθώς δεν ήταν γόνιμα και χωρίς καμία αναπαραγωγική αξία. Ο Μάρτιν είχε την πεποίθηση ότι κάποια από τα θηλυκά υβρίδια θα μπορούσαν να ήταν γόνιμα, αν κι όλα τα βιβλία έγραφαν για το αντίθετο αποτέλεσμα. Πήρε έτσι από τον φίλο του περίπου σαράντα (40) θηλυκά υβρίδια. Αφού τα προετοίμασε κατάλληλα έβαλε μέσα σε αυτό το κοπάδι αρσενικά καναρίνια. Τα περισσότερα θηλυκά γέννησαν αυγά, αλλά από όλα τα αυγά ένα μόνο ήταν γόνιμο και προς μεγάλη του απογοήτευση αυτό εξελίχθηκε σε θηλυκό πουλί. Τα επόμενα τέσσερα (4) χρόνια ένα μόνο υβρίδιο παραγόταν κάθε χρόνο και πέρασαν συνολικά εννέα (9) χρόνια μέχρις ότου καταφέρει να αποκτήσει γόνιμα πουλιά και των δύο φύλων (αρσενικά και θηλυκά).

Το 1928 ο Μάρτιν έγραψε μία σειρά άρθρων για όλη του αυτή την προσπάθεια που δημοσιεύθηκε και στην Αμερική από τον Χάσελερ, ιδιοκτήτη του περιοδικού. Τα άρθρα αυτά τα δέχθηκαν με μεγάλο ενδιαφέρον πολλοί εκτροφείς, οι οποίοι ψάχνοντας να βρουν πιο πουλί χρησιμοποιήθηκε στα πειράματα του Μάρτιν με τα καναρίνια, ήλθαν σε επαφή μαζί του και τελικά τους ενημέρωσε ότι το πουλί αυτό ήταν ο κόκκινος σπίνος της Βενεζουέλας. Το 1931 ο Ντάστιν δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο ανέφερε ότι κάνοντας πειράματα είχε παρόμοια αποτελέσματα και το πουλί που χρησιμοποιούσε ήταν τό ίδιο (κόκκινος σπίνος της Βενεζουέλας) .
Παράλληλα από το 1929 είχε γίνει γνωστή στη Γερμανία η εργασία του δόκτωρα Ντάκνερ, ο οποίος είχε παρόμοια αποτελέσματα χρησιμοποιώντας το ίδιο πουλί (κόκκινος σπίνος της Βενεζουέλας). Αυτός μάλιστα έστειλε τα πρώτα κόκκινα καναρίνια στον Άγγλο Γκιλ, που ασχολήθηκε με την εκτροφή τους και το βιβλίο του με τίτλο παραμένει μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς για τους εκτροφείς των καναρινιών χρώματος. Ακολούθησαν πολλά χρόνια υπομονετικής δουλειάς έως ότου η νέα αυτή ποικιλία φθάσει να έχει το βαθύ κόκκινο χρώμα που έχει σήμερα από το πορτοκαλί που είχαν τα πρώτα πουλιά. Ο νέος εκτροφέας πρέπει να συμβουλεύεται τους έμπειρους εκτροφείς λιποχρωμικών κόκκινων καναρινιών, καθώς μπορεί να πάρει χρήσιμες συμβουλές κατά πόσο τα καναρίνια του κοπαδιού του διαθέτουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που θα τού επιτρέψουν μία βαθμιαία πρόοδο και ταυτόχρονα πετυχημένη συμμετοχή σε διαγωνισμούς – εκθέσεις με σημαντικές διακρίσεις.

Η ποιότητα του φτερώματος, η ποιότητα του χρώματος, η γενική κατάσταση και η στάση του κόκκινου καναρινιού είναι τα σημαντικότερα από τα πρότυπα κρίσης χαρακτηριστικά. Έχει παρέλθει ο καιρός που το καλύτερο εκθεσιακό καναρίνι κέρδιζε χάρις στο βαθύ κόκκινο λιποχρωμικό του χρώμα. Στις ημέρες μας τα Εντόνου τύπου κόκκινα αρσενικά πρέπει να έχουν άριστη ποιότητα φτερώματος εμφανίζοντας σε όλο του το σώμα ένα ομοιόμορφο φωτεινό κόκκινο λιποχρωμικό χρώμα χωρίς ίχνη στο φτέρωμά του.Το χρώμα των βασικών (κινητήριων) φτερών και της ουράς των λιποχρωμικών κόκκινων καναρινιών, Εντόνου ή Χιονέ τύπου φτερώματος, πρέπει να ταιριάζει απόλυτα με το κόκκινο χρώμα του υπόλοιπου φτερώματος τους. Πρέπει να ζευγαρώνονται Εντόνου με Χιονέ τύπου φτερών λιποχρωμικά κόκκινα καναρίνια, χωρίς να ενδιαφέρει πιο από αυτά θα είναι το αρσενικό και πιο το θηλυκό. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις ότι ένας σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει τη ποιότητα χρώματος του φύλου ενός απογόνου είναι η ποιότητα χρώματος του αντίθετου φύλου γονέα που έχει ταυτόχρονα και αντίθετο τύπο φτερώματος.

Για παράδειγμα, η ποιότητα ενός απογόνου κόκκινου αρσενικού Εντόνου τύπου φτερών εξαρτάται από τη ποιότητα χρώματος της μητέρας του (αντίθετο φύλο) που έχει Χιονέ τύπο φτερών (αντίθετο τύπο). Είναι πολύ δύσκολο να βρείτε εκτροφείς που να συμφωνούν όλοι μαζί για τις καλύτερες μεθόδους που χρησιμοποιούν για την παραγωγή όμορφων κόκκινων εκθεσιακών καναρινιών. Όμως, όλοι θα συμφωνήσουν ότι είναι αρκετά σπάνιο να παραχθούν αδέλφια της ίδιας γέννας με τον ίδιο τύπο φτερών που θα αποσπάσουν υψηλές διακρίσεις. Κι αυτό, επειδή ο παράγοντας Πάγωμα>> παίζει συνήθως ένα απρόβλεπτο ρόλο στην σύνθεση του φτερώματος. Είναι γενικά παραδεκτό ότι είναι δύσκολη η παραγωγή πρωταθλητών, καθώς το ζευγάρωμα δύο όμορφων και ποιοτικών κόκκινων καναρινιών δεν εγγυάται οπωσδήποτε και την παραγωγή όμορφων και ποιοτικών απογόνων. Ο παράγοντας είναι πιο φανερός στα Εντόνου τύπου θηλυκά από ότι στα αρσενικά, συνήθως γύρω από τον λαιμό και στην πλάτη. Είναι πολύ σπάνιο ένα Εντόνου τύπου κόκκινο θηλυκό να κερδίσει ένα Εντόνου τύπου κόκκινο αρσενικό, καθώς το θηλυκό μεταφέρει συνήθως επιπλέον ένα ποσοστό του παράγοντα , που σύμφωνα με τα εκθεσιακά πρότυπα επίδειξης του αφαιρεί βαθμούς. Εντόνου τύπου κόκκινα θηλυκά που διαθέτουν πλεόνασμα τον παράγοντα μπορεί ασφαλώς να ζευγαρώσουν με κόκκινα αρσενικά του ίδιου τύπου φτερώματος, με την προϋπόθεση ότι τα πουλιά είναι πολύ καλά στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά τους. Το ζευγάρωμα πουλιών με τον ίδιο τύπο φτερών πρέπει να αποφεύγεται ακόμα και για τους έμπειρους εκτροφείς, καθώς αυτή η πράξη μπορεί να δημιουργήσει ελαττωματικά πουλιά μέσα στο κοπάδι ).

Συνιστάται στον εκτροφέα να επιλέγει τα νεαρά αρσενικά που παράγει και να τα ξεχωρίζει σε μονά κλουβιά, ιδίως σε εκθεσιακά, κατά την περίοδο της πτερόρροιας. Με αυτή την πράξη προστατεύεται το φτέρωμα του πουλιού από τα τσιμπήματα και τις ενοχλήσεις των άλλων πουλιών, όταν είναι όλα μαζί στο ίδιο κλουβί ή τη κλούβα πτήσεως. Είναι αρκετά δύσκολο να προβλέψετε με σιγουριά το φύλο των νεαρών πουλιών κι ακόμα δυσκολότερα το τύπο του φτερώματος, πριν την περίοδο της πτερόρροιας. Τα νεαρά αρσενικά έχουν τη τάση να ξεκινούν το κελάηδισμα σχεδόν όταν είναι έξι εβδομάδων, αλλά κι αυτό δεν είναι πάντοτε σίγουρο. Με δεδομένο ότι και οι δύο γονείς είναι αντίθετου τύπου φτερώματος κι οι απόγονοι δεν έχουν λάβει χρωστική τροφή μέσα στη φωλιά, το φτέρωμά τους θα εμφανίζει ποικιλόχρωμα ίχνη ροδακινιού χρώματος.

 
Οι εκτροφείς για να πετύχουν το βαθύ κόκκινο χρώμα θα πρέπει να ακολουθήσουν μία εντελώς διαφορετική διατροφή από εκείνη των άλλων λιποχρωμικών καναρινιών, ιδίως κατά την περίοδο της πτερόρροιας. Πρέπει να αντικαταστήσουν την διατροφή εκείνη που περιέχει την ουσία λουτεϊνη, που είναι η κύρια πηγή του κίτρινου χρωματισμού των πουλιών, όπως η γογγύλη (ρούπσεν), το καναβούρι, τα πράσινα λαχανικά και ο κρόκος του αυγού. Έτσι ένα μείγμα βρώμης και νίζερ προτιμάται από το κλασσικό μείγμα καναρόσπορου και γογγύλης. Επίσης τα πράσινα λαχανικά αντικαθίστανται από το καρότο, ενώ ο κρόκος του αυγού επιτρέπεται να δίνεται για την προσθήκη πρωτεϊνών στα μείγματα των αυγοτροφών. <Τα τελευταία χρόνια έχει κυκλοφορήσει στην αγορά αρκετές χρωστικές ουσίες. Εγώ χρησιμοποιώ ως χρωστική ουσία τη κόκκινη καροφύλλη Red Carophyll, που η σωστή αναλογία της στο νερό ή στην αυγοτροφή δίνει τα καλύτερα αποτελέσματα χρωματισμού στα λιποχρωμικά κόκκινα καναρίνια. Μεγάλη προσοχή λοιπόν στις οδηγίες των κατασκευαστών αυτής της ουσίας, καθώς το όλο μυστικό κρύβεται τόσο στην σωστή τήρηση των οδηγιών του κατασκευαστή όσο και στη σταθερή χορήγησή της.
Η χρονική περίοδος χορήγησης ξεκινά για τα ενήλικα καναρίνια δύο (2) περίπου εβδομάδες πριν την περίοδο της πτερόροιας και συνεχίζεται καθόλη τη διάρκεια της πτερόρροιας μέχρι του τέλους αυτής. Για τους απογόνους της πρώτης γέννας ξεκινά 10 ημέρες πριν οι γεννήτορες του γεννήσουν το πρώτο αυγό και συνεχίζεται μέχρι και τη γέννηση του τελευταίου αυγού της γέννας. Στη συνέχεια διακόπτεται η χορήγηση κατά τη διάρκεια της επώασης των αυγών και συνεχίζεται ξανά 2 ημέρες πριν την εκκόλαψη των νεοσσών. Η χορήγηση συνεχίζεται καθόλη τη διάρκεια της ανάπτυξης των νεοσσών, του απογαλακτισμού και της πτερόρροιας τους, μέχρι τη περίοδο της επίδειξης του πουλιού στις εκθέσεις. Θα πρέπει να τονισθεί ότι το τελευταίο μήνα πριν την επίδειξη του πουλιού στις εκθέσεις, ο εκτροφέας μπορεί να μειώσει τη σταθερή χορήγηση της χρωστικής ουσίας σε δύο (2) φορές την εβδομάδα.

Παναγιώτης Μακρής